Doskonalsze techniki
Mijały wieki, a technika pozyskiwania szkła, jego formowania i zmieniania właściwości rozwijała się naprawdę dynamicznie. Wprowadzono do użytku zupełnie nowe technologie, które wcześniej pozostawały co najwyżej w sferze wyobrażeń rzemieślników. Fachowcy nauczyli się na przykład utrzymywać masę szklaną w tej samej temperaturze, co pozwoliło ustabilizować proces obróbki i lepiej radzić sobie z gęstością tworzywa. Do surowca zaczęto także dodawać inne substancje, które zmieniały jego wygląd – między innymi pojawiły się techniki barwienia, co miało spore znaczenie przy wyrobie ozdób, a później witraży kościelnych.
Przybywało również narzędzi, z których korzystali szklarze. Być może jednym z najważniejszych był tak zwany piszczel, którego używa się do dziś. Ma on postać cienkiej rurki o znacznej długości, która jest zanurzana w tyglu pieca. Do jednego końca przylepia się kropla płynnego szkła, a rzemieślnik wydmuchuje w rurkę powietrze z płuc, obraca piszczelą i tym samym nadaje kształt plastycznej masie szklanej.
Już w średniowieczu używano takich narzędzi do wyrobu witraży.